Een gewone donderdagavond

Rond de klok van 01.30 uur kwam ik thuis van een late raadsvergadering, niet direct het bed in duiken, maar even op de bank zitten en alles overdenken. Als ik dan toch het bed gevonden heb staat om 06.00 uur mijn dochter van 8 jaar naast het bed. “ ik ben niet meer moe, ik wil naar beneden” , met lieve woordjes en een dikke knuffel krijg ik haar weer in bed en in slaap. Heb ik nog even tijd de avond hiervoor te overdenken.

 

Wat ik opteken uit het ambtsgebed is een opmerking die blijft hangen van 1 van de raadsleden; “ Het ambtsgebed dient te wijken voor inclusieve samenleving”………hoorde ik dat nou echt? Met andere woorden, wij dienen het ambtsgebed in stand te houden en dan een ander deel van de bevolking maar uit te sluiten!?

 

Met een groot respect heb ik de collega's van de fractie van de Christen Unie gade geslagen deze avond. Op een naar mijn mening  bijna ongepaste manier hoorde ik andere partijen de CU framen als de partij die niet wilde opkomen voor het ambtsgebed en zich niet had hard gemaakt in de coalitie voor het behoud hiervan.

 

Het is in mijn beleving niet zo dat als je in een coalitie zit, je geketend bent aan het coalitie programma; coalitiepartners hebben uiteindelijk altijd een vrije keuze hun keuze te bepalen. Iets wat de CU fractie in mijn ogen ook heel zorgvuldig heeft gedaan. En als ik iets oprechts heb gezien was het de CU-fractie in deze gesprekken. 

 

De kadernota was ook blijven hangen; blijven hangen omdat ieder zijn heilige geloof heeft dat hij het goede met Woudenberg voor heeft. De stemming ging over het meegeven van kaders aan het college met betrekking tot de noodzakelijke bezuinigingen.

In mijn beleving deden wij dat, ja, met het uitgangspunt niet zomaar even te snijden in het sociaal domein, niet zomaar even minimabeleid op de tocht te zetten en niet zomaar even wat belasting erbij te doen. Geen inhoudelijke keuzes maken dus. Maar wel het kader te bepalen dat zaken bespreekbaar moeten blijven en dan bij de begrotingsdiscussie kijken wat de opties  zijn waarmee het College komt. 

 

Wat bleef hangen was dat we vooral de tegenstellingen aan het zoeken waren en dat is zeker goed gelukt. Tegenstellingen en dan plaatsen in een kader, dat blijkt een normale zaak in de politiek te zijn, moet er nog aan wennen moet ik zeggen. 

 

En dan hadden we nog Sinterklaas; zoals elke gast uit het buitenland moet hij aan de regels voldoen en de dat was voor nu niet geheel het geval, zou je kunnen stellen. Zijn bezoek leverde zeker wat op voor de Sint; in een mum van tijd had hij collectanten om zich heen verzameld die geld willen inzamelen en op de avond zelf was er al 500 euro binnen. Dus Sint……….maak gewoon meer reclame voor jezelf, het levert zeker wat op.

 

Iedereen een fijne vakantie toegewenst